حسرت

پُکـــ می زنم

.

.

.

زمان ربوده می شود

با این همه خاکستر وتـه سیگارهای درون هم لولیده

و 

زیر سیگاری 

که دهانی است همیشه باز

برای حسرت  های وا مانده

برای قفس هایی که با هر پُکــ تنگ تر می شود

.

.

.

ما هیچ وقت راحت نمی میریم !!

و از ابرهایی که از پُکــ های مدام ساخته ایم

انتظار باران داریم ...